Oekraïnse Dansgroep ‘Roesalka’ Nederland

De Oekraïnse Dansgroep 'Roesalka' uit Hengelo treedt tijdens SIVO Borger samen op met de Oekraïense Elena Kopanychuk van beroep mezzo-sopraan en Oekraïens volkszangeres.

Na de tweede wereldoorlog kwamen vier Oekraïeners na allerlei omzwervingen in Hengelo terecht; Roman Pyndus, Michael Romanyk, Ivan Kindy en Michael Bryk. Deze vier mannen zijn de oprichters van Roesalka in 1955 nadat op een bruiloftsfeest spontaan een aantal Oekraïense dansen werden ingezet. Na de val van de Sovjetunie kwamen er steeds vaker Oekraïners, Russen en Witrussen naar Nederland die behalve hun cultuur ook prachtige, handgemaakte, kostuums meenamen naar Nederland en dus naar Roesalka.

Dit heeft er toe geleid dat Roesalka momenteel een steeds wisselend Oekraïens zang, dans en theaterprogramma kan brengen met originele dansen en bijpassende kostuums. Het enthousiasme van de leden maakt dat een optreden van Roesalka altijd leuk en enerverend is maar bovendien voor veel Nederlanders de deur opent naar een onbekend land. Daarbij komen tegenwoordig tijdens optredens vaak ook de in Nederland opgevangen Oekraïense vluchtelingen en ontheemden een kijkje nemen.

De folkloreade in Enschede heeft een grote rol gespeeld in de ontwikkeling van 'Roesalka'. Door als gastgezin op te treden voor dansgroepen uit met name de voormalige Sovjetunie werd de basis gelegd voor langdurige vriendschappen o.a. met leden van het Oekraïense folkloregezelschap ” Joenist Podilla” uit Chmelnitskie. De ook bij het SIVO-publiek bekende bayanist, Mikola Korzun, raakte bevriend met enkele leden van Roesalka die hem uitnodigden om vaker naar Nederland te komen; als gepassioneerd musicus leert hij de leden van Roesalka nieuwe liedjes.

Door het uiteenvallen van de Sovjetunie konden Oekraïeners weer emigreren en kon Roesalka nieuwe, Oekraïense leden verwelkomen. Twee van deze nieuwe leden, Tanja Potapenko en Lesya Ivegesh, namen de artistieke leiding van Roesalka op zich en zij legden de basis van het huidige Roesalka o.a. door het introduceren van nieuwe dansen en bijbehorende kostuums.

Elena Dat-Kopanychuk

Zangeres Elena Dat- Kopanychuk heeft de Oekraïense folklore met de paplepel ingegoten gekregen. In 2000, tijdens de Folkloreade Enschede, kwam ze haar huidige partner tegen en ze besloot om zich in ons land te vestigen. Ze vond ze al spoedig een baan bij het Theaterhotel Almelo. Hier heeft ze onder andere duetten gezongen met Ernst Daniël Smid, waarmee ze ook in het TV-programma ‘Una Voce Particulare” heeft opgetreden.

Elena is geboren en getogen in Cherson, de Oekrainse stad die werd ingenomen door de Russen. Vanuit Hengelo voert oorlog op afstand: "Als ik hier sterk ben, zijn zij het daar ook". De inname van de Oekraïense havenstad raakt haar, meer dan ze wil laten blijken. Het is de plek die Elena Kopanychuk (55), jaren geleden, onafhankelijk achterliet. Nu zijn de Russen er de baas en leeft haar familie in angst. En zij dus ook. „Maar ik ga niet kapot. Ik mag niet kapot gaan. Ik houd van Oekraïne, ik houd van Nederland. Bovenal, houd ik van mooie zang! Zoals tijdens mijn optreden in Borger op zondag 30 juli a.s. Ik hoop u daar te treffen!"

Folkloristische Dansgroep Hellendoorn Nederland

Hellendoorn is een plaats met bijna 6.500 inwoners in de gelijknamige gemeente in de provincie Overijssel. De 'Folkloristische Dansgroep Hellendoorn', opgericht in 1955, komt met twee dansgroepen naar Borger. Het publiek kan daarbij genieten van traditionele Nederlandse folklore en dans uit de jaren '30-'40.

Om met dat laatste te beginnen. Ze noemen zich 'De Naobers' en bestaan als speciaal onderdeel van de moedervereniging vanaf 2015. De dansen die hier worden geleerd zijn uit de periode 1930-1940, denk aan de Veleta, de Bernardwals maar ook dansen overgevlogen uit Amerika, de Boomps-A-Daisy, de Teton Mountain stomp, Boston two Step en de Cindy Swing.

De leden proberen zoveel mogelijk authentieke kleding te dragen uit die tijd met bijbehorende hoedjes en natuurlijk de vrolijke muziek komt ook uit die tijd. Denk daarbij aan liedjes van de Ramblers, Eddie Christiani, Johnny Jordaan en Annie de Reuver. Op dit moment telt de groep 'De Naobers' negen verschillende dansparen.

De andere groep die namens Hellendoorn naar Drenthe komt wordt de ‘boeren’ genoemd en het repertoire bestaat uit ‘Nederlandse’ dansen. Het zijn oude dansen, maar ook dansen die op muziek van soms wel 100 jaar geleden van een nieuwe choreografie zijn voorzien.

De meeste dansen komen uit de regio Twente zoals de ‘Driekusman, Hoaksebarger en smiet oe wief weg’. Deze kunt u ook in Duitsland net over de grens tegenkomen. De leden wonen immers in het grensgebied en vroeger brachten de marskramers, muzikanten of familieleden deze dansen mee uit Duitsland of andersom. Muziek en dans kennen geen grenzen.

Een ‘Spaanse wals, Veleta, Rozen wals en een Olde step’ zijn bijvoorbeeld dansen die door heel Nederland maar ook ver daarbuiten worden gedanst. We kennen natuurlijk ook wel dansen uit bijvoorbeeld Friesland. De ‘Simmermoarnwals’ is daar een voorbeeld van. En wat dacht u van de ‘Utrechtse- of Keperen Schots of een Hakke Toone’.

De dansleiders zoeken in oude boekjes of gaan naar een bijscholingscursus om de groep weer iets nieuws te leren zodat alle dansers betrokken en gemotiveerd blijven. Totaal heeft de 'Folkloristische Dansgroep Hellendoorn' keus uit ruim 40 dansen. Eén daarvan de ‘Czechenpolka’, is door een toenmalige dansleidster zelf gemaakt ter gelegenheid van een jubileum van de Helderse Harmonie, zodat de groep en de Harmonie samen een uitvoering konden geven.

Folk-dance group ‘Koreni’ Servië

Uit Zaječar, gelegen in Oost-Servië, komt Folk-dance group 'Koreni' met bijna dertig danseressen, dansers en muzikanten.

Zaječar (Servisch: Зајечарски округ, Zaječarski okrug) is een district in Oost-Servië. De hoofdstad is Zaječar. Een belangrijke minderheid in het district zijn de Vlachen, die met ruim 6000 personen zijn vertegenwoordigd de rest van de bevolking bestaat uit Serven.

De stad met ruim 40.000 inwoners ligt in het centrum van de Timocka Krajinaregio. Het is een leuke stad, maar toeristisch gezien vooral interrssant door de nabijgelegen Romeinse opgraving Felix Romuliana, ook wel Gamzigrad genoemd. In het centrum is een groot plein met een aantal monumenten, wat bloemperkjes en twee fonteinen.

Op het eerste gezicht springt vooral de wat vervallen betonnen kolos van Hotel Srbija in het oog. Bijzonder zijn ook de wandelmogelijkheden in de schitterende natuurgebieden rond Zaječar-grad. Opvallend vanwege de góede staat en vrolijkheid is het oranje-roze gebouw van het Nationale Museum aan de noordkant van het centrale plein in Zaječar. Hier zijn de kostbaarheden uit Felix Romuliana tentoongesteld.

Servië is sinds 5 juni 2006 een onafhankelijke staat, nadat het 85 jaar lang onderdeel was van Joegoslavië en tussen 2003 en 2006 van de confederatie Servië en Montenegro. Servië moet niet verward worden met de Servische Republiek, een deelgebied van Bosnië en Herzegovina. De hoofdstad van Servië is Belgrado.

Het Centrum voor Traditionele Kunsten "Roots" werd in 2014 in Zaječar opgericht als een non-profitorganisatie met als doel het immateriële culturele erfgoed te onderzoeken, te koesteren en te presenteren. Dat gebeurde op initiatief van de voormalige leden van het Folklore Ensemble van het Zajecar Youth Center.

Het centrum houdt zich bezig met workshops voor traditionele zang en instrumentale traditie en natuurlijk folkloristische dansen. Jong en oud maakt gebruik van deze bijzondere manier van pedagogich werk. Bijna 200 personen zijn wekelijks bezig met het beschermen van en uitdargen van het eigen traditionele erfgoed. Het centrum herbergt verschillende scholen en kunstensembles.

De groep 'Koreni' die in Borger gaat optreden is wat wij het 'keurkorps' van het centrum zouden noemen. Het is een internationaal ervaren gezelschap en was al te zien tijdens nationale en internationale festivals in heel Servië, maar ook in Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, Montenegro, Roemenië, Bulgarije, Hongarije, Griekenland en Macedonië. daar kan nu Nederland aan worden toegevoegd!

‘Kadung’ Nederland

De djembé en percussiegroep 'Kadung' uit Groningen presenteert tjdens het SIVO de Westafrikaanse muziekcultuur.

Er worden traditionele ritmes gespeeld van de “Madinka“  uit West-afrika, met name uit de streek Hamanah in Guinee. Alle ritmes hebben een speciale betekenis, sociaal, religieus of hebben te maken met dagelijkse activiteiten.

Het hart van de ritmes wordt gevormd  door de melodie-lijn van de drie bas-trommels ( doun-douns). Op deze trommels worden drie verschillende belpartijen en drie verschillende stokpartijen gespeeld, aangevuld met begeleidings-djembé’s en solo-djembé. Deze laatste begeleidt ook de dansers/danseressen.

Issiaka Soumah, een professionele danser,die in de balletten van Conakry Guinee  heeft gedanst, danst graag de traditionele dansen bij de groep, waaronder een prachtige maskerdans. Hij is ook docent en verzorgt al een aantal jaren Arikaanse dans in Groningen.

Uiteraard worden zoveel mogelijk de bijbehorende liederen gezongen, al dan niet samen met het publiek. Nieuw voor de groep is het drummen op Siko's en Waterdrums.

De percussiegroep Kadung heeft zich in 25 jaar ontwikkeld van lesgroep naar een groep die met veel passie middels optredens de Westafrikaanse muziekcultuur verspreid. Overal waar Kadung optreedt is het in korte tijd een swingend feest. De groep staat erom bekend dat ze niet alleen voor , maar ook met het publiek speelt. Het publiek wordt aangemoedigd om mee te doen en wordt aktief betrokken bij het optreden middels klapritmes, zang en kleine percussie. En dat werkt, want bij het horen/ meebeleven van de ritmes kan niemand stil blijven zitten!

De groep Kadung en Fred Claassen verzorgen ook workshops en presentaties, waarbij de geschiedenis en muziekcultuur van de Mandinka's vanaf de 13 eeuw worden belicht.

Fred Claassen heeft zich zijn kennis en vaardigheden eigen gemaakt door lessen en workshops te volgen van de oude “meesters”, zoals Famoudou Konaté, Mamady Keita, Mansa Camio. En de laatste10 jaar van de jongere garde, waaronder Babara Bangura, Haruna Dembele, Moussé Dramé. Hij heeft een reis met Pape Seck naar Senegal gemaakt om kennis te maken met de Senegalese ritmes.

Boeren Dansgroep ‘Wij eren ’t olde’ Nederland

Het is goed wonen in de Achterhoek door de familiebanden, het mooie landschap en de gemoedelijkheid. Maar ook door het dialect, folklore en tradities zoals burenhulp, paasvuren, meiboom zetten en hulp bij rouw en trouw.

Ze zijn allemaal de moeite waard om door te geven naar volgende generaties. De Folkloristische Dansgroep 'Wi’j Eren ’t Olde' uit Velswijk bij Zelhem draagt hieraan bij, vanaf de oprichting in 1955, in de vorm van dansen, kleding, zang, muziek en verhalen van vroeger.

Velswijk is een kerkdorp in de Nederlandse gemeente Bronckhorst. Voordat de nieuwe gemeente Bronckhorst gecreëerd werd hoorde Velswijk bij de gemeente Zelhem. Tegenwoordig telt het Gelderse dorp inclusief buitengebied zo'n 1100 inwoners.

De dansgroep bestaat in totaal uit ruim veertig leden waarvan er dit jaar een afvaardiging naar SIVO in Borger komt. Ze beschikken niet alleen over dansers maar ook over enkele conferenciers en vier muzikanten met accordeon en harmonica.

Bij Wi’j Eren 't Olde draait het altijd om de plaatselijke folklore, want ze zijn en blijven een Folkloristische Dansgroep. Maar ook zijn de momenten, waarop ze gezellig samen zijn, erg belangrijk. De uitdaging voor verenigingen zoals 'Wi’j Eren ’t Olde' blijft om vooral jongere mensen blijvend te interesseren om lid te worden.

‘Tarumbeta Cultural Group’ Kenia

De culturele groep 'Tarumbeta' werd in 2005 opgericht in 'Eastlands' in de Keniaanse hoofdstad Nairobi. Eastlands-stadsdelen zoals Jericho, Kaloleni, Makadara en Jeruzalem zijn bijna net zo oud als de stad Nairobi zelf. Sommige wijken zijn gebouwd in de jaren '20 van de vorige eeuw toen Kenia nog een Britse kolonie was.

Terwijl de meeste huizen door de kolonialisten zijn gebouwd om overheidsmedewerkers te huisvesten in de buurt van hun werkplekken in het centrale zakendistrict, zijn er andere zoals Kaloleni die juist werden gebouwd om veteranen uit de Tweede Wereldoorlog te huisvesten. Wat echter het meest intrigerend is, is dat de meeste families hier al drie generaties lang wonen. De leden van 'Tarumbeta' komen uit deze wat wij in Nederland een 'achterstandswijk' zouden noemen.

Het doel van de groep is het creëren van bewustzijn in de eigen Keniaanse gemeenschap door middel van muziek en kunst in de vorm van infotainment. De groep gebruikt muziek als instrument vooral voor het mobiliseren van jongeren in de achterstandswijken van Nairobi. Door op deze manier aan gemeenschapsontwikkeling te werken hopen ze ook een bijdrage te kunnen leveren aan de armoedebestrijding in eigen land. Kinderen vanaf een jaar of zeven worden vaak letterlijk van de straat geplukt om onder leiding van de groep aan een betere toekomst te werken.

Inzet is in het algemeen gericht op het samenbrengen van kansarme jonge mensen en het delen van de eigen culturele waarden om zodoende vreedzaam samen te kunnen leven. Dat doet 'Tarumbeta' door middel van dansen, acteren, socialisatie en het promoten van integratie en het leren van levensvaardigheden. Zo wordt er specifiek gewezen op de gevaren van drugsmisbruik en aids.

De verschillende groepen bestaan ​​uit meer dan 40 leden, zowel mannen als vrouwen. Ze houden zich naast zang en dans ook nog bezig met verschillende vormen van theater. Door het organiseren van buitenlandse tournees wil de organisatie in Nairobi ook nationaal en internationaal samenwonen bevorderen. Wonen in een gastgezin in Borger is daar een belangrijk onderdeel van.

Als culturele dansgroep treden ze op tijdens lokale huwelijksceremonies, scholen maar tijdens diverse activiteiten van de Keniaanse overheid. Uiteindelijke doel is dat alle leden uiteindelijk in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Tarumbeta was al een paar keer eerder in Nederland te bewonderen en de leden onderhouden daardoor warme banden met ons land. Het publiek in Borger kan genieten van spetterende percussie, acrobatiek en wervelende dansvoorstellingen.

‘Nogice’ Nederland

Het programma van de Haagse dansgroep 'Nogice' bestaat uit choreografieën uit o.a. Servië, Turkije, Roemenië, Macedonië. De kostuums komen uit de landen van de dansen die zij tonen. Ze laten tijdens SIVO o.a. een dans uit Šumadija, Servië zien en een choreografie met bekende dansen uit geheel Servië.

De enthousiaste dansers o.l.v. Guus van Kan oefenen bijna wekelijks in theater nieuwe Regentes bij @werelddanswerkplaats . De kostuums voor Borger liggen alvast klaar!

Volkskunstgroep ’t Havermeuleke’  België

Leiden mag dan wel de oudste universiteitsstad van Nederland zijn, de oudste universiteitsstad van de Nederlanden is Leuven. In 1425, honderdvijftig jaar voor de geboorte van de Universiteit Leiden, stichtte hertog Jan IV van Brabant de eerste universiteit van de Lage Landen in de Brabantse stad. Tegenwoordig is het Bourgondische Leuven een levendig centrum van kennis en kunst.

Leuven was in de middeleeuwen een centrum van lakenhandel. Engelse wol wist via de Schelde en het riviertje de Dijle zijn weg naar de ommuurde stad te vinden. Leuven werd welvarend en was aardig op weg om de hoofdstad van Brabant te worden. Maar uiteindelijk moest het in het nabijgelegen Brussel zijn meerdere erkennen. In de wandelstraten en op de ruime pleinen bepalen tegenwoordig de studenten mee het ritme en de sfeer, zorgen de winkels, cafés & restaurants voor gezelligheid en gastronomie, bruist het bier en borrelen de ideeën.

Met een rijk en vol cultuuraanbod is Leuven een centrumstad en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. Het is de hoofdstad van deze provincie en tevens de hoofdplaats van het bestuurlijke en gerechtelijke arrondissement Leuven. Leuven heeft een bevolking van ruim 100.000 inwoners. Onder hen de actieve leden van de Volkskunstgroep 't Havermeuleke'. De groep werd in 1976 opgericht in het Heilig-Drievuldigheidscollege in Leuven en was oorspronkelijk opgezet als een naschoolse activiteit.

De naam ’t Havermeuleke verwijst naar een traditionele volksdans waarin nogal wat gekust wordt! Gaandeweg werden de activiteiten van de groep uitgebreid met volksmuziek en vendelzwaaien. Het dansrepertoire bestaat zowel uit traditionele Vlaamse volksdansen als nieuwe gecreëerde dansen die in de lijn van deze traditie liggen. Regelmatig worden er ook buitenlandse dansen aangeleerd, wat voor een aangename afwisseling zorgt tijdens de repetities.

Het blijft niet bij repeteren alleen. In de loop van de jaren werd er een grote variëteit aan dansprogramma’s uitgewerkt waarmee regelmatig wordt opgetreden in binnen- en buitenland. Zo stond de groep al een aantal keren op het podium van het Wereldfestival van Folklore in Schoten en werd er deelgenomen aan festivals en feesten in diverse, Europese landen (o.a. Engeland, Frankrijk, Nederland, Italië, Oostenrijk, Polen, Portugal, Schotland en Wales). De voorkeur gaat uit naar kleinschalige, gezellige festivals waarbij doorgaans in gastfamilies wordt gelogeerd. Zo leert men de lokale tradities het best kennen. SIVO past dus perfect bij deze Belgische groep.

In de eigen stad Leuven is ’t Havermeuleke één van de medeorganisatoren van de Leuvense Paasfeesten en tevens een gekend gezicht binnen de Vlaamse volksdanswereld. Zo nam ’t Havermeuleke in 2009 deel aan het Dansjuweel, georganiseerd door Danspunt Vlaanderen en kaapte daar de prijs weg van “Ambassadeur Vlaamse Volksdans”.

‘Hai La Joc’ Nederland

Al 40 jaar is Internationale Dansgroep Hai la Joc een gezichtsbepalende groep voor internationale dans in de regio Groningen.

Hai la Joc is in 1979 opgericht door een aantal enthousiaste dansers en danseressen van de recreatieve volksdansvereniging Teu. De groep ontleent haar naam ‘Hai la Joc’ (Roemeens voor ’Kom met ons dansen’) aan de titel van een langspeelplaat met Roemeense volksdansen. Door verschillende samenstellingen van de groep is het programma van Hai la Joc altijd afwisselend geweest.

Hai la Joc heeft een uitgebreid internationaal repertoire: van Nederlands tot Bulgaars, van Turks tot Mexicaans en van Argentijns tot Bollywood! De groep verzorgt gemiddeld één keer per maand optredens, meestal in en rondom de stad Groningen, voor een gevarieerd publiek. Daarnaast heeft Hai la Joc zich meerdere malen over de grens laten zien op internationale festivals.

Regelmatig worden er ook nieuwe internationale choreografieën toegevoegd aan het repertoire, waardoor Hai La Joc afwisselend en uitdagend blijft! Het optreden tijdens het SIVO 2023 zal vooral bestaan uit buitenlandse dansen.